Graag wil ik met jullie een verhaal delen over een dame die ik in mijn hart heb gesloten. Ik heb haar nog nooit in levende lijve ontmoet, maar alleen via de telefoon hebben we prachtige sessies. Ze kan niet auto rijden, is op leeftijd en ze wilde met mij kunnen praten over haar gave. 25 jaar geleden verloor ze haar man en in die tijd is ze hem gaan horen en via de pendel communiceren ze samen. Haar 4 zoons snappen daar niks van, maar laten haar. "Lilian het is zo fijn om met jou hierover te kunnen praten. Het is mijn man geweest die me naar jou heeft geleid en ik ben er zo dankbaar voor."

Soms vertel ik haar wat ik haar man hoor zeggen en begint ze te schateren, "oh wat mooi Lilian, hij heeft afgelopen week hetzelfde tegen me gezegd. Maar ik was een beetje eigenwijs. Maar nu jij het nog een keer herhaalt zal ik het toch eens doen." En zo praten we samen met haar overleden man over alles wat haar bezig houdt. Haar 4 zoons heeft ze lief, ze helpen haar bij alles. "Ik kan niet meer zoveel Lilian, ik heb veel pijn in mijn benen. Ik ben ook al een beetje oud." En dan voel ik de liefde stromen die haar liefdevolle en nederige houding in me oproept. Ja ik heb deze vrouw, zo breekbaar en toch zo pittig, in mijn hart gesloten. Op een keer vertelde ze me, dat ze ruzie had gekregen met haar zoon die het vaakst kwam helpen. Hij was het ook die voor haar de mail las en bankzaken online deed, aangezien ze dat zelf niet kon. En hij bleek af en toe heel onredelijk te zijn en ze wist zich geen raad. "Hij is ook vrijgezel, woont alleen. Ik wil geen kwaad woord over hem zeggen, maar hij is altijd al wat anders geweest en hij kan zó boos worden. Dat vind ik wel moeilijk." En moeilijk was het voor haar zeker, ik vroeg haar of ik hiermee mocht helpen door een familieopstelling. En ze stemde in.

Ik verbond me met de ziel van Barry* om zo te voelen wat er bij hem speelde. Ik schrok van de beelden en gedachten in zijn hoofd, hier had ik even geen rekening mee gehouden. Zijn ziel was helemaal belast met gevoelens van woede en onmacht. Deze man zat helemaal vast in grote problemen, dat was voor mij direct duidelijk. Ik vroeg zijn moeder aan de telefoon of ze van zijn privéleven veel afwist, maar het was duidelijk dat hij hierover nooit wat had gedeeld. Ik vroeg de ziel van Barry of ik kon helpen, aangezien hij zijn moeder veel verdriet deed. En vervolgens kreeg ik beelden die ik niet anders kan vertalen als dat ik te maken had met een narcist, die alles deed om maar zijn zin te krijgen. Ik schrok nog erger, maar besloot het mild te brengen naar de lieve vrouw die zijn moeder was. "lieve dame, deze man beheert ook jouw geld? Wellicht is het goed om hem daar een beetje in te controleren, mis je wel eens wat?" En zo kwam het, dat ik mijn cliënt langzaam hielp om grenzen te leren stellen richting haar eigen zoon. Ik had altijd de sterkste overtuiging, dat narcisten een zware jeugd hadden gehad, maar ik maakte uit de verhalen op, dat deze man juist een liefdevol en warm nest had gehad. Iets anders moest hem veranderd hebben, maar ik wist niet precies wat. Daarom maakte ik weer verbinding met de ziel van Barry en vroeg me te helpen om meer inzicht te krijgen. En ik zag beelden van dingen, die het daglicht niet kunnen verdragen en die me diep raakten. Ik moest de moeder gaan beschermen, zo kwam het me voor. Deze man was tot ernstige dingen in staat. Ik vond dit denk ik de moeilijkste sessie die ik ooit heb gehad. Ik wilde de lieve vrouw hier niet mee belasten en ik besloot om haar in een beschermend gouden licht te zetten en haar helemaal in een liefdevolle kracht te hullen, alsof ik wist dat het hard nodig was. Ik kon nog niet vermoeden wat er zou komen... Maar al snel bleek waarom ik al deze dingen mocht doen en waarom de overleden man zijn vrouw naar me had geleid. Ik hing op, me een beetje zorgen makend over de vrouw, maar ik voelde dat ik alles had gedaan wat nodig was. En ik belde even met mijn lieve assistente en secretaresse Henriette om mijn zorg met haar te bespreken en uit te leggen dat de zoon geen mails of financiële zaken meer mocht doen voor zijn moeder. Ik weet nog hoe lastig ik het vond om over een man deze dingen te zeggen, te wéten, terwijl ik hem en zijn moeder nog nooit echt had ontmoet. Soms heb je een lastige taak als medium, laat ik je dat zeggen. Ik vind dit nog steeds momenten waarop ik dankbaar ben voor mijn gave, maar ook dat ik besef hoe groot de verantwoordelijkheid is die op je drukt. Ik neem die verantwoordelijkheid heel serieus. 

3 weken later stond de volgende afspraak gepland, ik belde haar op het afgesproken moment en voelde dat er iets goed mis was. Ik vroeg het haar daarom direct. "Het voelt anders, is er iets aan de hand?" Ze reageerde open en liefdevol "Oh Lilian, ik wist dat jij het zou voelen. Je hebt het goed gevoeld. Ik zal het maar vertellen. Barry is dood." Even was het stil, ik had vanalles verwacht, maar dit? "En Lilian, je had helemaal gelijk. Hij is gevonden in een sexclub met een overdosis drugs. De politie stond opeens aan de deur en vertelde het mij. Hij was echt helemaal op het verkeerde pad. Ik heb het hem vergeven, ik kon niet anders. Maar daarom is zijn dood ook goed, hij kon niet meer hier zijn. Zijn leven was leeg en kapot." En ik voelde tranen in mijn ogen. Deze ultieme moeder, ze had de kracht om haar eigen zoon, die nog maar 2 weken was overleden, te vergeven. Het was de grootste daad van barmhartigheid die ik ooit had gezien. We keken waarom dit moest gebeuren en zagen, dat ze in een vorig leven al bekenden waren geweest. De dame had in dat leven besloten, dat ze tot de man zou door proberen te dringen en hem liefde laten voelen. Dat had ze gedaan, maar helaas had hij het niet kunnen ontvangen. Hij had zich afgesloten en ging het pad van angst, pijn en verdriet. Ze kon hem dat vergeven, hoe graag ze het ook anders had gezien. "Hij had in zijn huis verschrikkelijke dingen op de computer staan, Lilian. Mijn andere drie zoons hebben het gevonden. Het was zo erg wat ze daar aantroffen, ze wilden me niet eens vertellen wat het was. Maar ik heb het zo gelaten. Ik hoef ook geen contact met mijn zoon in de spirituele wereld, ik kan dat even niet aan. Mijn man begrijpt dat. Het is goed zo." We hadden het nog over de uitvaart, over haar pijn in de benen, ik stuurde haar de helende energie die door me heen stroomde, god ik wist hoe hard ze die nodig had. Deze moedige, lieve dame. Wat had ik haar dit lot graag bespaard zien worden. Hoe krachtig was haar barmhartigheid. Ze was in staat een kracht te putten uit haar spirituele verbinding en haar zoon te vergeven. Ik leerde hiervan, ik leerde hier enorm veel van. Ze is mijn nieuwe heldin. En we bellen nog regelmatig. En ik kijk er altijd naar uit. Haar verhaal mocht ik delen, zo voelt het.

*Uiteraard is de naam Barry gefingeerd om privacy redenen.