Iedereen kan het aan me zien, ik sta te knallen en te stralen op dit moment. Na het grote loslaten ben ik opeens in een grote golf van blijdschap, liefde, warmte en groei gekomen. En het moedigt me aan om nog meer te gaan loslaten, zodat het nieuwe Zelf, wat onder al die transformaties tevoorschijn is gekomen, echt vleugels kan krijgen. "Ik kan vliegen!"

Telkens weer merk ik, dat er periodes zijn van diepe innerlijke processen. Aankijken van oud verdriet, wat je verstopt hebt in je kleine teen, in je buik, in je knie, het lijkt overal te zitten. En dat proces is zwaar, maar hoort bij een spiritueel pad. Je ziet het eindpunt niet, het lijkt alsof je er nooit meer uitkomt en dan opeens zie je het licht! En dat moment valt alles weg, alle beren op de weg veranderen in schattige puppies, je angst smelt weg, je voelt een gloed die onbeschrijflijk lekker voelt en dan.... Kan je de hele wereld aan. Opeens besef je weer dat je kan vliegen, dat niks of niemand je kan tegenhouden. Dat je nooit alleen bent, want je gidsen zijn er altijd. Maar in de diepe innerlijke processen blijven ze altijd even op een afstand. Je moet het dan even helemaal zelf doen, je wordt uitgedaagd, je wordt geconfronteerd met hele spannende momenten. Maar wanneer je daar heel erg dicht bij jezelf kan blijven, dan ben je "geslaagd" in de missie van je gidsen en komen ze je verwelkomen in het licht. Dan hoor je ze juichen en tillen ze je op: "je hebt het gedaan! Je bent er doorheen! We zijn zo trots! En weet je, we wisten dat je het kon!!! We hadden alle vertrouwen in je." Nou om heel eerlijk te zijn, hebben zij vaak meer vertrouwen in me, dan ikzelf. Maar dit keer, heb ik echt iets heel groots overwonnen. Nauwelijks kan ik onder woorden brengen waar ik doorheen ben gegaan. Simpelweg, omdat je erbij moet zijn geweest om het ècht te bevatten. Ik weet nu, dat het spirituele pad gepaard gaat met initiaties. En nadat je datgene hebt overwonnen waar je ziel je samen met je gidsen naar toe heeft geleid, dan volgt daarop een heel pakket aan nieuwe krachten en inzichten. Daarmee mag je dan weer aan de slag gaan. Je laat het oude los, gaat het nieuwe integreren en dan ontdek je wie je ware Zelf is. Totdat je toe bent aan een nieuwe initiatie, dan volgt weer een periode van uitdaging en ontberingen, waarin je even helemaal op jezelf bent aangewezen, geen gids die je daar doorheen trekt. De enige persoon waar je dan op kan vertrouwen ben JEZELF! En weet je hoe gaaf het is, als je dan ontdekt dat je het ook echt Zelf kan?

Ik ontmoette jaren geleden mijn tweelingvlam. Een periode van intense energetische ontwaking volgde. Zoveel Liefde, zoveel nieuwe ervaringen... het raakte me meer dan wat dan ook ooit tevoren. Mijn kundalini energie ontwaakte, ik dacht dat hij volledig was ontwaakt toen hij tot mijn kruinchakra stroomde en daar mijn hele hersenen met nieuwe impulsen doorstroomde. Maar nee, er was nog een tweede ontwaking, de kundalini energie steeg op tot in de bron van al het licht.... en kwam via mijn kruin terug het lichaam in, rechtstreeks naar beneden en verbond zich daar in de aarde. Een dergelijke ervaring is werkelijk een goddelijke openbaring. Het zette mijn leven op zijn kop, mijn hele lichaam ging zoemen. Mijn hersenen raakten een liniair begrip van tijd even kwijt en daarvoor in de plaats kwam een gevoel van tijdloosheid. Eindeloze tijd, die zich door mijn nieuwe bewustzijn vloeibaar liet worden. Wow! Mijn tweelingvlam verdween uit mijn leven, ik was opnieuw op mezelf aangewezen, mocht gaan werken aan volledige integratie van hetgeen hij in me had aangeraakt en ook in gang gezet. Wat had ik het er moeilijk mee, we zouden het toch samen doen? Nu pas zie ik dat we het ook samen deden, maar het ging anders dan ik had verwacht. Ik ben hem eeuwig dankbaar, want opeens was er iemand die ik altijd naast me voelde. Hij was er niet fysiek, maar wel met zijn hele energie. Ik wist het als hij verdrietig was of dingen niet liepen zoals hij had gehoopt. Ik wilde hem helpen, maar kwam niet dichterbij. Ook ik liet hem het zelf vinden. Hij beschermde me, zoals hij beloofd had, soms tot ergernis aan toe. Zo kon ik veilig mijn proces verder uitwerken. Andere lieve zielenmaatjes kwamen op mijn pad, liefde, herkenning, steun... "Ja ik kan dit!" Uiteindelijk kreeg ik hulp van de Indianen, ze namen me op in hun cultuur. Ik werd in hun familie opgenomen als één van hen, ze hielpen me om volledig mijn kracht te leren kennen. "Herinner je het leven onder ons, jij ben de medicijnvrouw die nu opnieuw opstaat!" Wat ben ik dankbaar, want nu heb ik een thuis! Ik ben helemaal thuis. En toen mocht ik mijn tweelingvlam opnieuw ontmoeten. Hem laten voelen, dat het goed was zo. Al in Egypte hadden we elkaar beloofd om duizenden jaren bij elkaar te komen, zodat we optimaal konden groeien. In liefde hebben we elkaar losgelaten, precies zoals het hoort te zijn. Dank je, zonder jou had ik het niet gekund. Mijn andere zielenvrienden zullen me steunen in het verdere proces, je mag uitrusten! Jouw taak is volbracht en je hebt het beter gedaan dan jij weet of overziet, maar ooit zullen we er samen op terugkijken en zal je weten hoe groot je offer is geweest. Maar ook dan pas kan ik je bedanken voor wat je hebt gedaan, zonder dat je me met je intense blik meewarend aankijkt. "Ik kan er niks mee, ik snap je niet. Laat me toch gaan!" Ik zie wat je ogen zeggen en ik durf het nu. Op eigen benen staan is eng, maar ik kan het! Nieuwe avonturen staan al op me te wachten. Op weg naar de volledige verbinding met mijn tweelingstraal, op weg naar vervolmaking van het spirituele pad.