We kennen het allemaal de oordelen over het ego. Het hebben van een groot ego wordt menigmaal genoemd als reden om een ander mens niet (w)aardig te vinden. Het ego is onze drive, maar ook onze rem. Het speelt een grote rol in onze levens en we besteden er veel tijd aan tijdens onze denkprocessen. Ik vind mezelf mooi, of mag ik dat niet zeggen? Ik ben de beste in mijn vak, of heb ik dan een groot ego? Het ego is er, maar hoe ermee om te gaan? We gaan het ego eens vanuit een andere hoek bekijken.

Het ego als begrip
Op Wikipedia vinden we een mooie omschrijving van het begrip ego: "Het woord "ego" gebruikt men algemeen voor de identificatie van het zelf met een onjuist denkbeeld. Als "zelfbeeld" is het dus onecht in die zin, dat het denkbeeld over zichzelf niet overeenkomt met de werkelijkheid. Men spreekt bijvoorbeeld over iemand met een groot "ego", als die mens bijvoorbeeld van zichzelf vindt dat hij erg belangrijk is, terwijl dat voor velen in de werkelijkheid niet zo blijkt te zijn. In dat geval wordt het subjectieve "ik" tot object van verschillende beschouwingen."

Een onjuist zelfbeeld is dus hetgeen waar wij als mens zo'n moeite mee hebben. Of het nu je eigen ego is, of dat je het ego bij een ander mens aantreft, op een of andere manier houdt het de gemoederen flink bezig.

Het ego is ook hetgeen volgens enkele van de geloofsovertuigingen uit het Oosten overwonnen moet worden. Uiteindelijk is het streven om "het Zelf" te worden. Het ego is dus iets wat ongewenst lijkt te zijn en daarom krijgt het zoveel aandacht.

Het ego als school
Toch is in mijn beleving het ego een manier om jezelf staande te houden in de harde buitenwereld. Het ego zorgt ervoor dat verlegen mensen toch op een podium durven te gaan staan. Ze vinden dat ze iets goed kunnen en door daar heilig in te geloven, hebben ze het lef gevonden om dat talent te leven. Op zich lijkt mij daar niks mis mee. Wanneer wordt een ego dan de storende factor? Waarom willen wij mensen zo graag oordelen over een ander mens door te zeggen dat diegene een groot ego heeft? Ik denk dat het vaak genoeg als excuus gebruikt wordt, om een ander iets niet te gunnen. Als je iemand kunt betichten van een groot ego, dan hoef je die niet serieus te nemen en maak je het jezelf gemakkelijk, toch? Dus wanneer je de volgende keer denkt dat iemand een groot ego heeft, dan kun je daarvan iets leren. Je zou eens moeten kijken achter je gedachten, waarom stoor je jezelf zo aan iemand die volgens jou een groot ego heeft? Is er iets in de persoon dat bij jou alle bellen doet rinkelen? Ga dan eens op zoek in je eigen binnenwereld, want het is zeer wel mogelijk dat mensen die door jou als storend ervaren worden, een wijze les in zich meedragen. Zij doen iets wat jij niet kunt of durft. Het is handig om het dan af te wijzen, maar het is mooier om het als wijze les te verwelkomen en er iets mee te doen.

Bovendien helpt deze wijze les je met het overwinnen van oordelen. Daar waar je oordeelt, is namelijk je eigen ego de baas over hetgeen je zelf denkt.

De tegenhanger van het ego
Het ego heeft ook een tegenhanger en dat is het minderwaardigheidscomplex. Veel mensen zijn zo bang om de nek uit te steken, dat ze juist onder hun kunnen presteren. Op deze manier kunnen ze voor zichzelf rechtvaardigen waarom ze hun talent niet leven. Als je het talent in jezelf ontkent, doet alsof het talent niet waardevol is of te bang bent om het talent te laten zien, bang voor wat anderen zullen denken of zeggen, dan blijf je klein. Maar lieve mensen, een minderwaardigheidscomplex is een mooie truc van het ego om je alsnog een rad voor de ogen te draaien. Ook hier voert namelijk het ego de regie over wie jij mag zijn en wie je aan de buitenwereld laat zien. In dit geval is één ding duidelijk, andere mensen oordelen hierover niet zo snel. Blijkbaar is het hebben van een negatief ego acceptabel, maar het hebben van een groot ego is dat niet. Toch zijn er op deze manier veel te veel mensen die niet in hun waarde kunnen of durven te staan. Veel te vaak wordt een groot ego aangemeten bij volstrekt oprechte mensen, die werkelijk iets kunnen. Maar wij mensen gunnen dat een ander niet en verstoppen ons achter de veroordeling van die persoon, want iemand met een groot ego, die mag je toch gerust veroordelen en afdoen naar het rijk der fabelen? Ik vind dat we moeten leren van onszelf en mensen onder alle omstandigheden in hun waarde moeten laten, een groot of klein ego doet daar niets aan af. Als je namelijk meer open staat voor je medemens, dan leer je de werkelijke persoon achter het masker van het ego kennen. Niemand kan onder alle omstandigheden het masker van het ego volhouden en ik denk, nee dat weet ik zeker, dat elk mens de moeite waard is. In elk mens schuilt een talent, iets moois dat het leven van deze persoon de moeite waard maakt. En dat talent is de diamant die in elk mens tot bloei zou moeten komen.

Het ego overwinnen
Zodra wij gaan leven vanuit acceptatie, empathie en liefde voor mensen, dan is oordelen over zijn of haar ego overbodig geworden. Wij zullen onze maskers kunnen laten vallen en onze ware persoonlijkheid laten zien. En zodra we dat durven, kunnen we het ego overwinnen. Dat kun je niet alleen, dat doe je met liefdevolle hulp van andere mensen. En zodra je toe bent aan die stap, laat dan het masker van het ego eens wat vaker thuis. Je zult er of zelfverzekerder van worden, of wat strenger voor jezelf als je weer wilt gaan opscheppen. Je bent goed zoals je bent, want ieder mens is in wezen licht. Het licht wordt alleen af en toe afgedekt met een deken van zelfvertrouwen of onzekerheid, het is je ego dat je beschermt tegen rechtstreekse invloeden van andere mensen. Mensen die vanaf nu niet meer over je zullen oordelen, als jij ook niet over hen oordeelt. Het is een kwestie van afspraken maken met elkaar, we breken het muurtje allebei af en zijn daarna voortaan vrij. We zijn vrij van oordelen, maar ook vrij om onszelf te zijn. En zo kan het ego overwonnen worden en is de wereld weer een beetje mooier.