Reisverslag door: Carla Blom

Over Beyond the Borders, een spirituele reis naar Suriname

Wat moet je in gods heeren naam in de jungle doen, vragen mensen om mij heen, als ik ze vertel dat ik een week naar de jungle van Suriname ga. Vooraf wist ik het eigenlijk ook niet. Ja, bewustwording in de natuur, rust en ruimte om jezelf te ontwikkelen. Nu ik ruim een maand terug ben, bruis ik nog steeds. Deze reis is een groot avontuur.

Het programma en de medereizigers zijn onbekend. In grote lijnen ben ik geïnformeerd over de weekindeling, paklijsten en andere reisperikelen, maar een beeld bij wat ik nu eigenlijk ga doen, heb ik niet. Best spannend, dus heb ik mij zo onbevangen mogelijk in dit avontuur gestort.  De eerste kennismaking is bij het meetingpoint op Schiphol, tijdens de reis neem ik uitgebreid de tijd met één van onze jongste en stoerste deelnemers kennis te maken.

Bij aankomst is het even wennen, de temperatuur, luchtvochtigheid en natuurlijk het tempo, dat vele malen lager ligt dan in ons hectische landje. Het voelt als snel goed, eigenlijk wel relaxed. Tijdens de rit in het donker, zie ik Surinamers die in groepjes langs de weg hangen, lekker bij een vuurtje op de veranda zitten of in hun hutje schemeren, zij vormen het straatbeeld rondom Paramaribo.

Even daarbuiten is er een hartelijke ontvangst en ben ik blij verrast over wat ik zie en voel. Prachtige huisjes in een oase van rust,  geuren van limoen en vochtige dampen. In mijn hangmatje op de veranda geniet ik nog lang van deze fantastische omgeving. Heel vroeg in de ochtend neem ik een duik  in het zwembad, hoe cool is dat,  de zonsopgang  in zwemmen. Nu al een niet te beschrijven gevoel, het ontwaken van de jungle. Daarna opzoek naar de apen, die soms in de achtertuin te zien zijn, dat geloof je toch bijna niet?

We maken verder kennis met elkaar en onze eerste workshop is een feit. Daarna een verrassing, zeker halveren van de bagage, ik mag echt alleen maar spullen meenemen die in een soort hele grote mayonaise emmer met deksel passen, oeh dat wordt proppen. Daarna kennismaking met de rest van de crew, twee stoeremannen, die je een gevoel van avontuur en vertrouwen geven. Let ‘s go!

Regen, regen en nog eens regen, de korte regentijd is aangebroken en daar krijgen we onze portie van mee. De wegen zijn nog redelijk,  van verharde wegen gaan we over tot rijden door zand, vervolgens ‘rode modder’ en ik zie eruit als een gestippeld wezen van mars. Maar ach wat maakt het uit, ik ben in Suriname en het land heeft me nu al gevangen. Onze tocht eindigt op alweer een fantastische plek, waar de hangmatten worden uitgerold onder een dak van palmbladeren.Even krijg ik een Robinson gevoel en val daarna als een blok in slaap. In de hele vroege ochtend besef ik in een paradijs te zijn, het licht, de natuur, de mystiek, maar vooral kracht, doen mij beseffen dat dit wel heel erg bijzonder is. Daarom de jungle en daarom hier!

Een wandeltocht door de prachtige natuur, een fel gekleurde vlinder gaat voorop, ik volg mijn gids met kapmes. De beloning is een waterpartij midden in deze jungletuin. Over bomen, langs varens, kleuren, geuren en bloemen, baan ik me een weg terug.

Een sessie, onze coach Lilian, laat mij ervaren wat er gebeurt als je afdaalt naar je gevoel. Voor sommige deelnemers bekend en voor sommigen geheel onbekend, het doet iets met je, de magie heeft zich geopenbaard.

Een nieuw team lijkt ontstaan, regencapes, maar vooral veel goede moed, zijn de ingrediënten om dit avontuur te vervolgen. De wegen worden minder begaanbaar, ik ga weg van de bewoonde wereld, steeds verder de jungle in. Aan het begin van de avond een tussenstop, nog heel wat kilometers te gaan, maar eerst voor de inwendige mens zorgen. Ik heb gemerkt dat het belangrijk is op tijd en goed te eten. De grote toverdoos van onze gids gaat open, man wat kan ie koken. Je proeft de passie, zelfs als we Hollandse kost, zuurkoolstamp met rookworst, eten, hmmm. De boodschap, dat de rit nog heftiger wordt, omdat het donker wordt, is duidelijk. Nu wil ik laten zien dat ik een bikkel ben en rijd het laatste traject stoer en ben niet te vermurwen tot het kamp bereikt is. Een plek die ik tot ‘mooiste’ heb gedoopt.  Ik ben moe, nat en vies. Heel naïef denk ik nog even:"waar is de douche….."maar dat wordt beloond met een hele grote badkuip. Baden in de beek, je haren spoelen in het stromende water, maar vooral het gevoel van dit alles laten binnenkomen. De dag wordt afgesloten met warme drankjes, onder een hutje van palen, wat weer verbluffend snel door onze mannen voor elkaar getoverd is. Ik heb bewondering voor de manier waarop bescheidenheid en kracht hier getoond worden.

De hangmat in, ook zo’n aparte gewaarwording. Een cocon met een ingang aan de onderzijde, ik moet wel ff wennen, maar als ie goed hangt is het echt genieten. Het regent nog steeds, dus de hangmat is voorzien van een regenzeil, we slapen immers echt buiten in de natuur. 

Bij het ontwaken van de jungle, krijg ik weer dat speciale gevoel. Kracht, het is een magisch en mystiek iets, wat ik nog nooit eerder zo ervaren heb. Na het ontbijt krijg ik een dip, ik ben niet lekker en krijg een energie-behandeling van Lilian. Het gaat snel weer beter en ik voel hoe bijzonder zij is.  Onderweg geniet ik van de natuur, maar ook van mijn teammate. Er ontstaat een klik,  levenslessen en verhalen doen mij beseffen, dat er heel veel mooie mensen zijn.  Het eindpunt lijkt wel  het einde van de wereld, hoog en mijlenver van mijn lief, mijn thuis. Zwemmen en pootjebaden in de mooiste waterval van Suriname, kei stoer om aan een touw de rivier over te steken, niet lekker als er visjes aan je bil hangen, maar wel fantastisch om daar met z’n allen van te mogen genieten.  We overwinnen hoogtevrees, we luieren, hakken kokosnoten uit de boom en lachen met elkaar. Zelf ga ik de diepte in.

Tijdens een een-op-een sessie leert Lilian mij los te laten en nieuwe krachten in mijzelf te erkennen. Heel duidelijk was de reactie van de natuur, ik heb letterlijk de vissen boven het water zien uitstijgen, zij maakten een soort vreugdesprong, een moment dat ik altijd wil vasthouden.

In de avond is er een trance sessie, buiten het feit dat ik deze ervaring nog steeds niet kan samenvatten, wil ik er ook niet zo heel veel over kwijt, het is iets om te ervaren en niet om te beschrijven.

Door, op naar ons volgende doel. Om mij heen zie ik dat er angsten overwonnen worden, dat mensen kracht uit zichzelf kunnen putten door te vertrouwen. Vertrouwen in jezelf, vertrouwen in de ander. De weg gaat letterlijk en figuurlijk door diepe dalen, maar toont ook veel moois.

The next stop, we gaan bouwen. Er is helemaal niets, we zoeken, hout, takken, maken een vuur, vegen, maken schoon en creëren zo ons eigen stekje, geweldig wat een samenwerking in dit team. Overigens heel bijzonder, want ik heb veel teambuilding gedaan, maar dit klikt wel erg goed. De opdracht is dat we vandaag zelf voor onze maaltijd gaan zorgen, nee niet een pakje of zakje, we gaan vissen. Met mijn  eigengemaakte hengel ga ik rustig aan het riviertje zitten en nee niks gevangen, maar onze gids gelukkig wel. Een mooi moment om eens met jezelf te zijn en lekker over het water te staren. Er wordt nog lang gelachen bij het kampvuur en langzaam komt het besef boven dat dit echt de laatste nacht in de jungle is, genieten dus nog maar.

De reis uit de jungle terug naar de bewoonde wereld geeft een apart gevoel.  We zien eruit als indianen, rood gekleurd door het stof. Het wordt een lange rit met bandenpech en ons geduld wordt op de proef gesteld. Dan maar een sessie van Lilian in de natuur, we voelen, ervaren en proberen samen te vatten wat we de afgelopen dagen samen beleefd hebben. Iets heel bijzonders……!

Die dag eindigen we in een leuk huis aan de rivier in Paramaribo. Ik krijg een vreemd gevoel, als ik zomaar onder een douche kan stappen. Bovendien is er weer ‘bereik’; mobieltjes doen het weer, ik merk hoezeer dit een sfeer kan beïnvloeden.

De laatste uitdaging gaat over water.  Na een heel stevig ontbijt, wordt mijn conditie op de proef gesteld. Kajakken, nee niet zomaar in een beekje,maar door hele grote rietkragen, je waant je in Vietnam.  Heerlijk om al je opgedane kracht te kunnen gebruiken, te dobberen en vooral weer te genieten van de prachtige natuur. Mijn avontuur zit er bijna op, of is het nu pas begonnen? 

Morgen gaan we naar Paramaribo stad en komen de impulsen van het gewone leven zo langzamerhand weer terug.  Een leuke stad en fijn om wat mooie spulletjes te kopen, als herinnering aan dit avontuur. De gevoelens zijn gemengd, de één vindt het super fijn om naar huis te gaan, de ander wordt er verdrietig van. Zelf heb ik een blij gevoel, fijn dat ik mijn lief weer ga zien, ik besef me hoeveel ik van hem houd. Heel graag wil ik deze ervaring met hem delen.

Ik heb bewondering voor het team van Beyond The Borders, hier in Nederland en ook in Suriname. Verder zou ik dit avontuur iedereen willen gunnen. Het is prachtig te mogen ervaren, wie je bent, wat je kunt en waarop je mag vertrouwen.