Wat er tijdens cursussen gebeurt is voor de deelnemers en ook mijzelf soms zo intens en enorm groot, dat ik vaak lange tijd totale stilte houd met schrijven en vertellen. Het liefst zou ik alle prachtige healings en de diepe contacten met overleden dierbaren hier beschrijven, met jullie delen, het uitroepen hoe bijzonder het leven op aarde eigenlijk is. Hoe diepe karmische verbindingen een invloed hebben op het leven van jou in het hier en nu, dat je dit kan doorbreken. En dat mensen in staat zijn hun grootste talenten te ontdekken door hun pijn en verdriet echt te verwerken. Dat mensen buitenlandse talen spreken, dat we ze zien genezen van ongeneerslijke ziektes, dat allemaal en nog meer. En dan schieten woorden gewoon tekort. Dat is het, ik kan het niet uitleggen, noch verklaren en toch aanschouw ik dit alles tijdens de diverse groepsbijeenkomsten en sessies telkens weer. En meer en meer raak ik verwonderd over het leven, over de ziel, over alles tussen hemel en aarde. Ik groei nog elke dag, kom telkens weer nieuwe ontdekkingen tegen. Maar ook dingen die zo fout kunnen gaan, dat ze me met een klap bewust maken van misstanden in onze huidige zorg. Eén zo'n onderwerp vind ik ontzettend lastig, maar ik ga het toch proberen. Het effect van orgaan donantie op het leven van zowel de overleden en gevende persoon als ook op de ontvangende en levende persoon. Ik had er altijd al een vreemd gevoel bij en nu weet ik waarom en het laat me niet meer los. Ik wil het hier met jullie delen. Gewoon omdat ik voel dat het belangrijk is vanuit een meer dan verontrustende ontdekking. Lees mee en voel wat het met je doet. 

In de cursus Spiritueel therapeut en coach komen allerlei onderwerpen aan bod. Ook bespreken we allerlei zaken die bij de diverse groepsleden spelen. En soms vertel ik gewoon dingen, die mijn gidsen me influisteren, en dan blijkt dat precies nodig te zijn voor iemand die de cursus volgt. Zo was ik aan het delen over orgaan donatie, dat dit zo mooi lijkt om een leven te kunnen redden, maar dat ik voelde dat er ook iets ernstig mis is met deze manier van werken. Ik heb er zelf heel duidelijk vanuit intuitie voor gekozen, "ik ben geen donor en ik neem ook geen orgaan aan mocht ik het ooit nodig hebben." Dit gevoel heb ik al vanaf mijn 18e toen ik heel bewust koos om hiermee niks van doen te willen hebben. Pas later kwam ik er steeds meer achter waarom mijn aversie tegen deze ogenschijnlijk zo mooie daad zo groot is. En tijdens de cursus kwam er nog een duidelijke, nog akeligere, reden bij. Ik geef je mijn bevindingen mee, zodat je een bewustere keuze kan maken over het thema. En wil je het niet weten, dan lees je dit gewoon niet en laat je het gaan. Toch vond ik het nodig om onze ervaring te beschrijven, om je op spiritueel niveau inzicht te geven wat orgaan donatie allemaal met zich meebrengt.

En zo begint mijn verhaal bij de donor zelf. Een orgaan uitnemen gebeurt niet als de donor al is overleden, nee organen zijn alleen maar bruikbaar als ze uit een levende, warme persoon komen. Het verhaal dat je toch al dood bent, is feitelijk onjuist. Dit mag je overigens zelf gaan opzoeken, ze hebben de uitleg over orgaandonatie bewust vaag gehouden, om niemand af te schrikken. Maar jij als nabestaande beslist in feite of iemand die jij liefhebt, die op dat moment nog ademt en een hartslag heeft, zijn of haar organen gaat doneren. Dit op zich is al een vreselijke ervaring heb ik van nabestaanden begrepen. Je ziet je geliefde levend de operatiekamer ingaan en deze komt er verminkt en koud weer uit. Jij was er niet bij toen de laatste adem werd uitgeblazen. Voor mij was dit voldoende om te weten dat ik nooit en te nimmer orgaan donor wilde zijn. Hoe organen oogsten werkt heb ik ook nagevraagd bij een IC verpleegkundige die bij dergelijke operaties aanwezig is, erg verhelderend en zeer akelig in mijn ogen. Ik zie het feitelijk als moord zelfs. Dus zo erg vind ik dit.

Maar nu het volgende. Iemand uit mijn groep was overtuigd orgaan donor. Zij had namelijk een vader die dankzij een ontvangen nier was blijven leven. Op haar elfde heeft ze met toestemming van haar ouders een donor codicil ingevuld, zo belangrijk was de ontvangen nier van haar vader voor haar geweest. Het ging zelfs nog verder, als hij geen nier had ontvangen, dan was ze nooit ter wereld gekomen, want ze is geboren na de orgaan transplantatie. En toch, toen ik vertelde over donor zijn, voelde ze dat er iets in haar gebeurde. Ze merkte dat er een kern van waarheid lag in wat ik zei. En zo begon onze sessie. Ondertussen was haar vader overleden, ze had hem zelfs maar tot haar 14e mogen kennen. We maakten contact met hem. En ik voelde dat hij niet alleen kwam. Met hem verweven, kwam ook een jongeman. Degene die hem de nier had gedoneerd. En beide zielen waren hierover danig verward en verdrietig. Het lichaam van de ontvangende persoon werd door deze nier verweven met de ziel en het karma van de persoon die overleden was. Een jongeman van 19 jaar die door een motor ongeluk om het leven was gekomen. De ontvangende man was na de transplantatie nooit meer dezelfde geweest en door de sessie kwamen we erarchter waarom. De energie van de 19 jarige jongen zat vol met angst vanwege het heftige ongeluk. Bovendien was deze jongen een echte piekeraar en heel anders van karakter dan de ontvangende man. En door de transplantatie begonnen hun karakters samen te vloeien en voelde de ontvanger zich als het ware niet meer zichzelf. Het lichaam begon het ontvangen orgaan ook af te stoten en de enorme hoeveelheden medicijnen om deze afstoting tegen te gaan maakten hem uiteindelijk zo ziek, dat hij toch nog is gestorven.

Je zou zeggen "het is toch mooi, dat hij nog een aantal jaren heeft gehad?" Zijn verhaal vanuit de spirituele wereld bleek echter totaal anders, als hij had geweten dat het zo zou gaan, had hij het nooit gedaan. Ook al was hij erg blij met de kinderen die hij nog had gekregen. Op zielsniveau is het namelijk helemaal niet zo fijn om met een ander verweven te raken en na je dood op zoek te moeten gaan naar de donor van het orgaan. De dochter van deze man voelde ook de zware belasting van de energie en ook zij was natuurlijk een nakomeling van iemand die niet meer zichzelf was. Pas op het moment dat de vader lag opgebaard zei haar moeder: "zo ken ik hem weer als de man die hij was voor de transplantatie." En nu hadden we ontdekt waarom. De ziel van de jongen die de nierdonor was, kon niet doorgaan in de spirituele wereld, hij werd gevangen gehouden doordat zijn nier nog voortleefde in het lichaam van deze vader. Pas na zijn dood kon de ziel weer losgemaakt worden. En toen we dat in deze sessie deden, voelden we allemaal, dat spelen met leven en dood eigenlijk helemaal niet is wat voor de ziel wenselijk is. De jongeman die bij het motorongeluk was omgekomen was zelfs boos, hij had namelijk zelf nooit toestemming voor orgaan donatie gegeven, er is met hem iets gebeurd wat absoluut niet fijn was. En ook hem mochten wij in de sessie uiteindelijk herenigen met al zijn verloren organen en daaruit kwamen kleine zielsdelen terug en zo werd hij uit het aardse bevrijd. 

Als je dit verhaal zo leest zal het niet gemakkelijk zijn als je iemand kent die orgaan donor was of je kent iemand die een orgaan heeft ontvangen. Maar wellicht kan je wel de zielen losmaken van de overledene en degene die nog leven met een orgaan van een donor. Zo kan de levende persoon in elk geval weer terugkeren naar wie hij of zij oorspronkelijk was. Op aards niveau is langer leven een soort nieuwe kans, maar op zielsniveau gebeurt er zoiets onprettigs, dat je soms beter kan voelen wat de beste keuze is. De cursist uit mijn groep was duidelijk: "Eindelijk heeft de ziel van mijn vader rust gevonden. Ik heb dit met mijn moeder besproken en die zei dat ik eindelijk begreep wat zij heeft moeten meemaken. Ik weet wat ik vanavond ga doen. Mezelf uitschrijven uit het orgaandonatie register."