Liefde voor je partner, voor je ouders of je kinderen, het is liefde op een aardse manier. We vechten en we knuffelen, we stoeien of leven ons uit, maar de ene dag vind je elkaar lief en de andere iets minder. Aardse liefde is niet vast, het is niet statisch, het is niet eeuwig. Aardse liefde is slechts een les. Want na vele geleefde levens zie je het verschil tussen eeuwige, onvoorwaardelijke, nooit veranderende liefde en de liefde die we voelen voor elkaar.

De universele liefde is er altijd. Het is als de liefde voor het licht, de warmte die je voelt voor het water dat je drinkt en de lucht die je ademt, het gevoel van verbondenheid dat nooit en te nimmer afneemt in kracht. Dat is waar universele liefde zijn intrede doet. Deze liefde groeit alleen maar. Deze kan niet afnemen in kracht. Het is als jouw voeding en de kracht die jou laat bestaan. In deze liefde kun je immer jezelf koesteren, want hij is altijd en overal. En weet je wanneer deze liefde het krachtigst is? Als je alleen bent. Want het gaat niet om een mens, het gaat niet om een boom of een dier. Het is de liefde voor het leven, voor alles wat is. Dat is de liefde waarin je jezelf elke dag mag koesteren, vanaf het moment dat je haar voor het eerst ontdekt.

Universele liefde maakt een verbinding, een verbinding met alles wat is. Je kan het niet zomaar voelen, want dan zou je schrikken als een bang hert. Langzaam laat het zich aan je kennen en waarschijnlijk hik je eerst terug. Het is zo veelomvattend, dat moet je langzaam laten gebeuren. Maar als het er is, die eeuwige liefde, dan raak je haar nooit meer kwijt. Dan ben je geborgen en voel je steeds minder strijd. Je ziel roept dan met harde kreten, laat dit gevoel aan de hele wereld weten.