Afgelopen weekend een diepe reis in mezelf gemaakt op een prachtig spiritueel weekend bij Hippieland. Ik ging alleen, iets wat ik nooit eerder deed. Ik deelde tot voor kort alles met een hele dierbare lieve man, die uit mijn leven is weggegaan. Het is kwetsbaar om nu praktisch voorbij zijn woonplaats te rijden en niet te kunnen aanbellen en blij te roepen, “kom we gaan samen op pad.” Even voelde ik die drang, maar ik liet het gaan. Ik heb beloofd hem de ruimte te geven en dat is wat ik doe.

Heb je al eens opgemerkt, dat de tijd steeds sneller gaat? Wat je vroeger in een dag deed is nu opeens veranderd. Soms lijkt het of je in een dag de dingen kan doen die vroeger eigenlijk onmogelijk waren en af en toe is de dag opeens voorbij en lijkt het of je helemaal niks hebt kunnen doen. Wat dit betekent is heel mooi, we gaan terug naar het hier en nu en ervaren dat tijd min of meer meebeweegt met onszelf en ons eigen tempo. Wij hebben namelijk invloed op de beleving van tijd, omdat tijd voor ons hart, voor ons wezen, niet bestaat. Hoe dit zit ga ik proberen uit te leggen. we noemen dit ook wel multidimensionaal bewustzijn. 

Wat er tijdens cursussen gebeurt is voor de deelnemers en ook mijzelf soms zo intens en enorm groot, dat ik vaak lange tijd totale stilte houd met schrijven en vertellen. Het liefst zou ik alle prachtige healings en de diepe contacten met overleden dierbaren hier beschrijven, met jullie delen, het uitroepen hoe bijzonder het leven op aarde eigenlijk is. Hoe diepe karmische verbindingen een invloed hebben op het leven van jou in het hier en nu, dat je dit kan doorbreken. En dat mensen in staat zijn hun grootste talenten te ontdekken door hun pijn en verdriet echt te verwerken. Dat mensen buitenlandse talen spreken, dat we ze zien genezen van ongeneerslijke ziektes, dat allemaal en nog meer. En dan schieten woorden gewoon tekort. Dat is het, ik kan het niet uitleggen, noch verklaren en toch aanschouw ik dit alles tijdens de diverse groepsbijeenkomsten telkens weer. En meer en meer raak ik verwonderd over het leven, over de ziel, over alles tussen hemel en aarde. Ik groei nog elke dag, kom telkens weer nieuwe ontdekkingen tegen. Maar ook dingen die zo fout kunnen gaan dat ze me met een klap bewust maken van misstanden in onze huidige zorg. Een zo'n onderwerp vind ik ontzettend lastig, maar ik ga het toch proberen. Het effect van orgaan donantie op het leven van zowel de overleden en gevende persoon als ook op de ontvangende en levende persoon. Ik had er altijd al een vreemd gevoel bij en nu weet ik waarom en het laat me niet meer los. Ik wil het hier met jullie delen.Gewoon omdat ik voel dat het belangrijk is vanuit een meer dan verontrustende ontdekking. Lees mee en voel wat het met je doet.