Eén van de liefste vrouwen die ik ken, vroeg me of ik iets kon betekenen voor haar man. Al lange tijd had ik aangevoeld dat ik hem zou mogen gaan helpen. Zijn diagnose kwam enkele jaren geleden. Langzaam maar zeker kon hij niet meer thuis wonen, hij moest naar een verzorgingstehuis. Veel te jong om daar te moeten worden opgenomen. Ik sprak zijn vrouw regelmatig en ze vertelde me, dat hij zijn ziekte niet kon accepteren. Er was strijd. En deze innerlijke strijd, uitte hij ook naar zijn dierbaren toe. De sfeer was soms heftig. Dus uiteindelijk ging ik, niet wetende wat me te wachten stond, naar Bart toe. 

De laatste tijd is het zo druk in de praktijk, dat ik een langere wachttijd heb voor afspraken. Hier hangt ook mee samen, dat ik moeilijk telefonisch en per mail te bereiken ben. Op dit moment heb ik een telefonisch beluur op dinsdag van 14.00 - 15.00 uur en op vrijdag van 9.00 - 10.00 uur. Op deze momenten probeer ik ook echt bereikbaar te zijn. 

Het is een roerige tijd waarin alles steeds sneller verandert. Misschien heb jij ook wel van die symptomen als je zo moe voelen, terwijl je uren slaapt. Of dat je dingen minder goed kan onthouden, alsof je verward bent. Komen er gevoelens boven waarvan je dacht dat je die oude dingen nu toch echt achter je had gelaten? En daar komt nog een vreemd fenomeen bij, want de tijd lijkt ook nog eens sneller te gaan. Ook hebben veel mensen lichamelijke klachten. Let maar eens op hoeveel mensen er op dit moment ziek zijn. Symptomen als hoofdpijn, hoge bloeddruk, evenwichtsproblemen, slecht slapen, gewrichtspijnen, oorsuizen, buikpijn, etc. De reguliere medische zorgsector heeft er maar geen verklaring voor en schrijft zoals altijd simpelweg medicijnen voor. Maar het helpt niet. Vooral de kinderen zijn er de dupe van, dat er niet adequaat gekeken wordt naar wat er echt speelt.